از آنجایی که کویت مانند دیگر کشورهای عربی قانونی برای ارائه پناهندگی ندارد کار در کویت برای پناهندگان اساسا غیر ممکن و غیر قانونی است. با توجه به وقایع ناخوشایند و ناگوار برای کارگران مهاجر در کویت استفاده از روش های غیر قانونی برای اقامت در کویت و کار در کویت به صورت جد منع می شود. اساسا پناهندگی روشی بسیار خطرناک و به اصطلاح بازی با جان افراد است و استفاده از این روش فقط برای افراد جنگ زده و تعریف شده طبق قوانین آن ها به ناچار امکان پذیر است. کویت به هیچ عنوان هیچ گونه حقی برای پناهندگان قائل نیست و کار در کویت برای پناهندگان وجود ندارد. مشاورین ما در موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت استفاده از این روش را اکیدا منع کرده و استفاده از روش های تضمینی و قانونی را برای مهاجرت و اقامت توصیه می کنند.
پناهندگی و کار در کویت برای پناهندگان
کویت یکی از کشورهای طرف کنوانسیون 1951 مربوط به وضعیت پناهندگان و پروتکل 1967 آن نیست (از این پس مشترکاً کنوانسیون 1951 نامیده می شود). هیچ قانون و مقررات اداری ملی حاکم بر وضعیت پناهجویان یا پناهندگان وجود ندارد. کلیه افراد غیر شهروند در کویت تحت قوانین ملی مهاجرت قرار می گیرند از جمله پناهندگان و پناهجویانی که در UNHCR ثبت نام می کنند. طبق این قوانین، تأمین حمایت مالی از طریق کار، سرمایه گذاری یا پیوند خانوادگی پیش شرط اخذ اقامت قانونی در کویت است. در نبود سیستم پناهندگی ملی در کویت، کمیته عالی پناهندگان سازمان ملل متحد کلیه فعالیتهای مربوط به پناهندگی را تحت نظر خود انجام می دهد.
امکان ادغام محلی پناهندگان و همچنین احتمال بازگشت داوطلبانه، محدود است با توجه به این واقعیت که در بیشتر موارد اوضاع در کشورهای مبدا برای بازگشت امن مناسب نیست. با توجه به این امر، اسکان مجدد برای مواردی که با نگرانی های خاص حفاظتی روبرو هستند، یک ابزار محافظت حیاتی تلقی می شود. کمیته عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای تعیین وضعیت پناهنده در کویت تلاش می کند اما در حال حاضر هیچ تضمین دولتی برای این کار وجود ندارد.
در جدول زیر وضعیت عضویت کویت در قوانین پناهندگی مشخص است:
| قانون | وضعیت عضویت کویت |
| کنوانسیون 1951 | ندارد |
| کنوانسیون 1967 | ندارد |
| لایحه 2013 برای افراد بی تابعیت | به صورت محدود |
شرایط کار در کویت برای پناهندگان و کارگران مهاجر
از کل جمعیت کویت که 4.6 میلیون نفر جمعیت دارند، بیش از 3 میلیون نفر از شهروندان مهاجر از مناطق خارج از کشور هستند. این امر در منطقه خلیج فارس امری عادی نیست زیرا اقتصاد آنها عمدتا مبتنی بر کار خارجی و تولید نفت است. با این حال، آنچه مورد توجه ویژه قرار می گیرد، نوع معمول افراد خارجی است که به دنبال کار در این کشورهای نفت خیز هستند. از بین 1.77 میلیون مهاجر دارای ویزای اقامت معتبر، بیش از 50%، تقریبا 845.000 مهاجر، بی سواد هستند و یا مقاطع تحصیلی ابتدایی دارند. از این ارقام، حدود 795.000 کارگر با حداقل سطح تحصیلات ابتدایی، تعریف می شوند. این کارگران معمولاً از کشورهای فقیر آسیا، آفریقا و کشورهای فقیرتر عربی سرچشمه می گیرند. میلیون ها خانه دار، آشپز، کارگر ساختمانی، هتل دار و غیره را به کویت می روند، که اغلب از تعداد بومیان بیشتر است.
از طرف دیگر، حدود 1800 دارنده دکترا و 4900 دارنده مدرک کارشناسی ارشد از کشورهای پیشرفته می آیند و آماده مشارکت در مشاغل عمده در بهداشت و درمان و سایر مشاغل بخش خصوصی مانند امور مالی هستند. در شرایط فعلی، توزیع نامتقارن نیروی کار مهاجر کوچک اما تحصیل کرده متمرکز بر موقعیت های مطلوب و پردرآمد و جمعیت زیادی از کارگران خارج از کشور با مهارت کم، تحصیلات ضعیف و با درآمد ناچیز، که در کارهای ساختمانی یا خانگی مشغول به کار هستند وجود دارد. لازم به ذکر است شرایط کار برای پناهندگان در کویت به صورت قانونی وجود ندارد.
حق کار در کویت برای پناهندگان
کویت، علیرغم عدم وجود یک چارچوب ملی برای تنظیم مسائل مربوط به پناهندگی و اگرچه به طور کامل اجرا نشده است، قانون اساسی اقدام مجدد را ممنوع می کند. محیط کلی حفاظت همچنان نامشخص است. مقامات همچنان به اعمال محدودیت های ویزا برای 6 ملیت، به نمایندگی از کشورهایی که دارای فضای سیاسی و امنیتی شدید هستند، اعمال می کنند. به دلیل این محدودیت، بسیاری از افراد نگران در تجدید اجازه اقامت و یا تمدید ویزای بازدید خود با مشکلات جدی روبرو هستند و بنابراین نه تنها با خطر اخراج روبرو هستند بلکه از دسترسی به همه خدمات عمومی از جمله:
- آموزش
- مراقبت های بهداشتی
- و اشتغال محروم هستند.
علاوه بر این، فرصت های ادغام محلی برای پناهندگان محدود است. بنابراین، اقامت پناهندگان شناخته شده فقط تا زمان شناسایی راه حل مناسب به عنوان مثال بازگشت و یا اسکان مجدد، به طور موقت تحمل می شود. اسکان مجدد معمولاً مدت زمان طولانی تری از حد انتظار به طول می انجامد و پناهندگان را در حالی که منتظر تصمیم از کشور اسکان مجدد هستند در وضعیت بسیار دشواری قرار می دهد.
وضعیت کارگران در کویت
تحقیقات دیده بان حقوق بشر نشان می دهد که حمایت های صورت گرفته هنوز ضعیف تر از موارد ارائه شده در قانون کار کویت است و عدم وجود مکانیسم های اجرای ، مجازات برای اعمال ناعادلانه مانند مصادره گذرنامه، و عدم اطمینان از تأمین زندگی مناسب شرایط این کارگران نشان می دهد که در واقع اقدامات بسیار کمی برای بهبود زندگی مهاجران در کویت انجام شده است. در حالی که کارگران ساختمانی در مشاغل روزمره خود با خطرات سهل انگارانه و بی پروا روبرو هستند، موقعیت های مددکار خانگی به همان اندازه در خانه های کویت آسیب پذیر هستند. از آنجا که این مشاغل عمدتاً توسط زنان اداره می شود، برای تأمین هزینه های خانواده خود از طریق حواله ها، سطح سختی بیشتری را متحمل می شوند. زنان فیلیپینی در کویت بیش از حد مورد توجه کارگران خانگی قرار می گیرند.
در دسامبر سال 2019، یک زن فیلیپینی به نام Jeanelyn Villavende توسط کارفرمایان کویتی خود به طرز وحشیانه ای مورد تجاوز قرار گرفت و مورد ضرب و شتم قرار گرفت و چند ماه قبل، کارفرمایان Joanna Demafelis به جرم قتل وی و پنهان کردن جسد درون یک فریزر مقصر شناخته شدند. این سو استفاده های گسترده علیه کارگران خانگی فیلیپینی و عدم حمایت کافی، منجر به چالش بین فیلیپین و کویت نیز شد. با توجه به موارد گفته شده هیچ شرایطی برای کار در کویت برای پناهندگان وجود ندارد. چنانچه علاقه مند به اقامت و کار در کویت هستید می توانید مقاله های اقامت از طریق کارآفرینی در کویت و ویزای دانشجویی کویت را مطالعه کنید. لازم به ذکر است موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت هیچ گونه خدماتی در قبال پناهندگی ارائه نمی دهد و با اعلام سختی ها و خطرات سعی بر آگاه سازی متقاضیان دارد.
