وضعیت کار در سنت کیتس برای پناهندگان با توجه به عدم عضویت این کشور در پروتکل سال 1967 اصلا در وضعیت مناسبی قرار ندارد. می توان گفت این کشور از نامناسب ترین کشورها برای پناهندگی است. البته در کل استفاده از روش پناهندگی در هر کجای دنیا خطرات بسیاری را به دنبال دارد. وضعیت پناهندگان در سراسر جهان نشان از این وضعیت دارد. بنابراین با توجه به این موارد و همچنین غیر قانونی بودن این روش در کشورمان مشاورین ما در موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت این روش را اکیدا منع کرده و هیچ خدماتی در این روش ارائه نمی شود. برای بررسی وضعیت کار در سنت کیتس برای پناهندگان و آگاهی مردم عزیزمان ای مقاله به کوشش همکاران ما تهیه شده است.
درباره سنت کیتس
این کشور از دو جزیره سنت کیتس و نویس در قسمت شمالی گروه جزایر لیوارد از آنتیل های کوچک در شرق دریای کارائیب واقع شده است. دو جزیره با مجاری به عرض 3 کیلومتر از یکدیگر جدا شده اند. پایتخت این کشور باستر (Basetterre) است. شهرهای سنت پائول، سدلر، میدل ایسلند و کایون از جمله شهرهای مهم این کشور است. سنت کیتس و نویس عضو گروه کشورهای آفریقایی، کارائیب و اقیانوس آرام، انجمن کشورهای کارائیب، جامعه کارائیب، سازمان ملل و سازمان تجارت جهانی و سایر سازمان ها می باشد. این کشور از دو جزیره کوهستانی با منش آتشفشانی در شرق کارائیب تشکیل شده است. جزیره بزرگتر، سنت کیتس 37 کیلومتر طول دارد. رشته کوه مرکزی آن توسط دره ها شکسته شده و یک دره بارور و وسیع به پایتخت باستر می ریزد.
بلندترین نقطه آن کوه لیاموئیگا (1.156 متر) است. این سواحل بیشتر از شن و ماسه های آتشفشانی سیاه هستند به جز شبه جزیره جنوب شرقی که دارای سواحل ماسه طلایی است. جزیره تقریبا دایره ای نویس در جنوب شرقی دارای سواحل ماسه نقره ای و نخلستان های نارگیل است. این جزیره دارای یک قله مرکزی دارای ارتفاع 985 متر است که معمولاً پوشیده از ابرهای سفید است. آب و هوای این کشور گرمسیری است که توسط وزش باد شمال شرقی خنک می شود. هیچ فصل بارانی مشخصی وجود ندارد. گرما کم نیست و بالاترین دما ثبت شده 33 درجه سانتی گراد است.
این کشور یکی از کشورهای مورد توجه برای گردشگری است. در نمودار زیر میزان مهاجرین به این کشور را در سال های اخیر می بینید:
درباره پناهندگی و کار در سنت کیتس برای پناهندگان
سنت کیتس و نویس یکی از کشورهای طرف کنوانسیون 1951 مربوط به وضعیت پناهندگان (کنوانسیون 1951) از فوریه 2002 (February) است، اما هنوز به پروتکل 1967 خود ملحق نشده است. این کشور نه در کنوانسیون 1954 مربوط به وضعیت افراد بدون تابعیت (کنوانسیون 1954) و نه به کنوانسیون 1961 در مورد افراد بی تابعیت (کنوانسیون 1961) پیوسته است. سنت كیتس و نویس در امتداد زنجیره جزایر آنتیل های كوچک واقع شده است و در میان كشورهای كارائیب قرار دارد كه تحت تأثیر حركت های مهاجرتی افراد فاقد سند قرار دارد.
سازمان عالی پناهندگان سازمان ملل متحد اطلاعات کمی در مورد ماهیت، اندازه و دامنه رفت و آمد افرادی که به صورت غیرمستقیم از طریق سنت کیتس و نویس به آن جا می روند یا از آنجا عبور می کنند دسترسی داشته است، اما اطلاعاتی دریافت کرده است که نشان می دهد این کشور ممکن است گاهی اوقات به عنوان یک محل عبور برای اتباع هائیتی باشد. این کشور همچنین قوانین اجرایی یا مقررات اداری مربوط به امور پناهندگی یا پناهندگی را تصویب نکرده و رویه پناهندگی ملی را نیز تعیین نکرده است.
چالش های سنت کیتس برای پناهندگی
سنت کیتس و نویس از جمله کشورهای منطقه کارائیب است که در پروتکل 1967 مربوط به وضعیت پناهندگان نپیوسته است. پروتکل 1967 با حذف محدودیت های جغرافیایی و زمانی مندرج در کنوانسیون 1951 دامنه شخصی کنوانسیون 1951 را گسترش می دهد و بنابراین برای حمایت موثر از پناهندگان ضروری است. سنت کیتس و نویس، شبیه کشورهای همسایه و حوزه های کارائیب، از نظر جغرافیایی در یک مکان مهاجر پذیر بسیار پیچیده قرار دارد. بنابراین در معرض ورود افراد به صورت غیر قانونی از طریق هوا و دریا است. بطور كلي منابع محدودي در اختيار دولت هاي كارائيب قرار گرفته است تا با ورود این افراد مقابله كنند.
در عین حال، سایر اولویت های ملی معمولا بر مسئله مهاجرت بدون اسناد اولویت دارند. اینها چالش هایی است که در سراسر منطقه با آن روبرو است. مشارکت فعالانه تر در زمینه حمایت از پناهندگان را در زمینه مهاجرت محدود می کند. گروه عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، سنت کیتس و نویس را تشویق می کند تا یک چارچوب قانونی ملی برای تأمین حمایت بین المللی از پناهندگان ایجاد کنند اما متاسفانه تاکنون ایجاد نشده است و حمایت از افراد پناهنده برای اسکان و کار در سنت کیتس برای پناهندگان انجام نشده و از چالش های پیش رو می باشد.
شناسایی و کار در سنت کیتس برای پناهندگان
وقتی پناهجویان در کشور سنت کیتس شناسایی می شوند:
- ادعاهای آنها به سازمان عالی پناهندگان سازمان ملل در سنت کیتس و نویس ارجاع می شود.
- سپس توسط دفتر منطقه ای عالی پناهندگان سازمان ملل در واشنگتن تحت نظر بررسی و تصمیم گیری می شود.
- با این حال، به دلیل عدم اقدامات لازم برای شناسایی و محافظت از پناهندگان در این کشور، ممکن است افراد دیگری نیز به حمایت بین المللی احتیاج داشته باشند که سازمان ملل از آنها اطلاع نداشته باشد.
در چارچوب مهاجرت غیرقانونی، مهم است که همه کشورهای کارائیب اعم از کشورهای مقصد یا ترانزیت ظرفیت های خود را برای مدیریت مناسب این حرکات، از جمله مکانیسم های شناسایی افرادی در جریان های مختلف که ممکن است نیاز به حمایت از پناهندگان داشته باشند، توسعه دهند. در حال حاضر، بنابر اطلاع ساطمان عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، سنت کیتس و نویس اقدامات لازم را برای پیوستن به پروتکل 1967، برای شناسایی و ثبت نام پناهجویان و تصمیم گیری در مورد درخواست های پناهندگی آنها انجام نداده است لذا وضعیت آنها مانند اسکان و شرایط کار در سنت کیتس برای پناهندگان اصلا وضعیت مناسبی ندارد.
مهاجرت غیرقانونی به سنت کیتس
مانند دیگر کشورهای منطقه، سنت کیتس و نویس با پدیده پیچیده ای از مهاجرت به سنت کیتس به صورت غیر قانونی در سراسر دریای کارائیب روبرو هستند. بسیار مهم است که همه کشورهای کارائیب اعم از کشورهای مقصد یا ترانزیت ظرفیت خود را برای مدیریت مناسب این حرکات با رویکرد هماهنگ توسعه دهند لذا نیاز به همکاری منطقه ای در موارد زیر وجود دارد:
- جمع آوری اطلاعات
- تجزیه و تحلیل داده ها
- سیستم های حساس به حفاظت
- ترتیبات پذیرش
- مکانیسم های پروفایل و ارجاع
- فرایندهای متفاوت و راه حل های طولانی مدت
این نوع همکاری منطقه ای در بیانیه برزیل و برنامه عملیاتی آن که در دسامبر December) 2014) توسط 28 کشور و سرزمین در آمریکای لاتین و کارائیب به مناسبت سی امین سالگرد اعلامیه کارتاگنا در سال 1984 در مورد پناهندگان به تصویب رسیده و بیان شده است.
کار در سنت کیتس برای پناهندگان و افراد بی تابعیت
سنت كیتس و نویس جز كشورهای عضو كنوانسیون 1954 مربوط به وضعیت افراد بدون تابعیت یا كنوانسیون 1961 در مورد حمایت افراد بی تابعیت نیست. کنوانسیون 1954 و کنوانسیون 1961 معاهدات کلیدی بین المللی هستند. برای اطمینان از داشتن تابعیت هر فرد و برخورداری افراد بی تابعیت از یک مجموعه اساسی از حقوق بشر طراحی شده اند. کنوانسیون های بی تابعیت به تنهایی مستقل نیستند، اما طیف گسترده تری از معیارهای حقوقی بین المللی، به ویژه معیارهای مندرج در معاهدات حقوق بشر را تکمیل می کنند. کنوانسیون 1954 حداقل استانداردهای درمانی را برای افراد بدون تابعیت در مورد تعدادی از حقوق تعیین کرده است. اینها شامل حق تحصیل، اشتغال و مسکن می شود، اما محدود نمی شوند. کنوانسیون 1954 همچنین به افراد بی تابعیت حق داشتن هویت و مدارک سفر و کمک اداری را تضمین می کند.
کنوانسیون 1961 یک چارچوب بین المللی ایجاد می کند تا از حق هر فردی برای یک ملیت اطمینان حاصل کند. این امر مستلزم آن است که دولتها در قوانین ملیت خود پادمان هایی برای جلوگیری از بی تابعیتی در بدو تولد و در زندگی ایجاد کنند. با توجه به توافق جهانی و منطقه ای که در برنامه اقدام جهانی پناهندگان سازمان ملل متحد و برنامه اقدام برزیل منعکس شده است سنت کیتس و نویس هنوز به دو کنوانسیون بین المللی بی تابعیت نپیوسته و اقدامی برای پایان دادن به افراد بی تابعیت و حق اقامت سنت کیتس و کار در سنت کیتس برای پناهندگان را انجام نداده است. لذا مشاورین ما در موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت مهاجرت به سنت کیتس از طریق پناهندگی را اکیدا منع کرده و استفاده از روش های قانونی را توصیه می کنند.
