پناهندگی در پاراگوئه

پناهندگی در پاراگوئه یکی از روش های مهاجرت به این کشور می باشد و راهی غیر قانونی می باشد. در موسسات حقوقی خدماتی در این باب ارائه نمی گردد. تا اواسط دهه 1970، سرمایه گذاری بخش دولتی در پاراگوئه مطابق با استانداردهای آمریکای لاتین کم بود. این بخش بیشتر به بهبود جاده ها، ارتباطات از راه دور و حمل و نقل هوایی مربوط می شد. با تأسیس چندین شرکت دولتی، به ویژه Itaipú Binacional، که در سال 1973 برای ساخت یک سد بزرگ برق آبی در پارانا و کارخانه های تقطیر فولاد و سیمان ایجاد شد. این وضعیت تغییر کرد. رشد چشمگیر اقتصادی، به ویژه در دهه 1970، با تلاش های دولت برای توزیع عادلانه منافع آن مطابقت نداشت. بیشتر پاراگوئه ها، به ویژه در مناطق روستایی، همچنان فقیر بودند. پلیس و نیروهای مسلح بخش عمده ای از بودجه را جذب کردند.

آمار پناهندگی در پاراگوئه

پناهندگان افرادی هستند که تحت کنوانسیون 1951 مربوط به وضعیت پناهندگان یا پروتکل 1967 آن، کنوانسیون سازمان وحدت آفریقا در سال 1969 که حاوی جنبه های خاص مشکلات پناهندگان در آفریقا است. به عنوان پناهنده شناخته می شوند، افرادی که مطابق اساسنامه UNHCR به عنوان پناهنده شناخته می شوند. مردم وضعیت انسانی مانند پناهنده اعطا کردند و مردم از حمایت موقتی برخوردار شدند. پناهجویان افرادی که تقاضای پناهندگی در پاراگوئه را کرده اند و هنوز تصمیمی دریافت نکرده اند یا به عنوان پناهجوی ثبت نام کرده اند، از این امر مستثنی هستند. کشور پناهندخ کشوری است که در آن تقاضای پناهندگی ثبت و تأیید شده است. در لیست زیر آمار پناهندگی در پاراگوئه را بین سال های 2016 تا 2019 مشاهده می کنید:

• آمار پناهندگان برای سال 2019 1016.00 نفر بود که نسبت به سال 2018، حدود 281.95% افزایش داشته است
• آمار پناهندگان برای سال 2018 266.00 بوده که نسبت به سال 2017، حدود 36.41% افزایش داشته است
• آمار پناهندگان برای سال 2017 195.00 بوده است که نسبت به سال 2016، حدود 4.41% کاهش داشته است
• آمار پناهندگان برای سال 2016 204.00 بوده است که 18.6% افزایش نسبت به سال 2015 است

پناهندگان برای یافتن ایمنی، صلح و سایر مواردی که در وطن آنها وجود ندارد ، کشورهای خود را ترک می کنند. برای پناهندگی در پاراگوئه، ورودی از طریق روند سازگاری با شیوه های کشور، سبک زندگی و جامعه هدایت می شوند. علاقه مندان می توانند مقاله پناهندگی در اکوادور را مطالعه نمایند.

واقعیت هایی درباره پناهندگی در پاراگوئه

در سال 2016، 49 پناهجو درخواست پناهندگی را به پاراگوئه ارائه دادند. فقط 27 درخواست برای اکثر مردم سوریه و کوبایی تأیید شد. اگرچه این ورود برای همه پناهندگان را تضمین نمی کند، اما نشان می دهد که پاراگوئه از برخی استقبال می کند. برخی از پناهندگان برای ورود به پاراگوئه از گذرنامه های جعلی استفاده می کنند. دادگاه کیفری این کشور هفت مهاجر سوری را به این جنایت در مارس 2015 محکوم کرد. یکی از این پناهندگان محکوم شده اظهار داشت که پلیس پاراگوئه «با آن ها با احترام رفتار می کند». دادگاه کیفری پاراگوئه در اولین جلسه دادرسی، آزادی جابجایی را به پناهندگان اعطاء کرد.

بسیاری از پناهندگان به دنبال اعضای خانواده از دست رفته هستند. برخی نمی دانند والدین آن ها در خارج از پاراگوئه زندگی می کنند یا حتی هنوز زنده هستند. دولت پاراگوئه قصد دارد 4000 خانه برای پناهندگان در اثر سیل ایجاد کند. به پناهندگان همچنین مواد غذایی، مواد مسکن و کمک پزشکی داده خواهد شد. آژانس امداد دولت پاراگوئه همچنین در حال آماده سازی بیماری های منتقله از پشه است که ممکن است این پناهندگان را تحت تأثیر قرار دهد.

پناهندگان در پاراگوئه ملزم به «سیاست اسکان مجدد» می باشند. این سیاست به پناهندگان کمک می کند تا به خود اتکا شوند و کمک های مثبتی به کشور جدید خود کنند. این برنامه به پناهندگان فرصت های مسکن، مراقبت های پزشکی و اشتغال را می دهد. پناهندگان در پاراگوئه هنگام نقل مکان به خانه های جدید خود از امکانات اولیه برخوردار هستند. در سال اول خود هیچ هزینه اجاره ای ندارند. بعد از سال اول، آن ها می توانند با پرداخت سهمیه مشخص برای چندین سال، برای خرید خانه های خود هماهنگی کنند. برنامه ها و الزامات مختلف پاراگوئه میزان سهمیه را تعیین می کند.

خدمات برای پناهندگان در پاراگوئه

کسانی که از طریق پناهندگی در پاراگوئه به این کشور آمده اند خدماتی در اختیار آن ها قرار گذاشته می شود که در این بخش به آن ها اشاره خواهیم کرد. پناهندگان در پاراگوئه می توانند از طریق منابع و خدمات اداره ملی عمومی به خدمات بهداشتی رایگان دسترسی پیدا کنند. در سال اول، برخی از داروها و هزینه ها تحت برنامه رایگان نیستند. با گذشت اولین سال، محدودیت برداشته می شود. پناهندگان در پاراگوئه به همان سیستم آموزش عمومی شهروندان دسترسی دارند. دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) هزینه های تحصیل کودکان پناهنده را پرداخت می کند. این پرداخت ها سالانه پوشش لباس در مدارس پیش دبستانی، ابتدایی و متوسطه را شامل می شود.

پناهندگان در مورد جنبه های بازار کار پاراگوئه راهنمایی و آموزش می بینند و به آن ها کمک می کند تقریباً بلافاصله کار پیدا کنند. دولت پاراگوئه به پناهندگان آموزش حرفه ای در زمینه پخت، لوله کشی، کامپیوتر و سایر مهارت های کار می دهد. جلسات آموزشی رایگان بوده و پناهندگان را از هزینه های اضافی خلاص می کند. از تاریخ ورود، به پناهندگان در پاراگوئه ماهیانه یک سال کمک هزینه تعلق می گیرد. در صورت مدیریت صحیح، کمک هزینه می تواند هزینه های آب و برق، غذا و سایر هزینه ها را تأمین کند. این بودجه همچنین یک هزینه اختصاصی برای هزینه های لباس دارد.

میزان پناهندگی در پاراگوئه

UNHCR با میزبانی از 5،298 پناهجو و مهاجر، که بیشتر آن ها از ونزوئلا هستند، با دولت و شرکای پاراگوئه همکاری می کند. تا اطلاعاتی در مورد دسترسی به سرزمین، پناهندگی و نظم بخشیدن فراهم کند . در حالی که کالاهای اساسی و خدمات شریک خود را به صورت نقدی و نقدی ارائه می دهد. علاوه بر این، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد با شرکای خود ادغام اجتماعی و اقتصادی پناهندگان و مهاجران را تسهیل می کند و آن ها را به سمت فرصت های تجاری در بازار محلی راهنمایی می کند. پاراگوئه از سال 1970 عضوی در کنوانسیون 1951 و پروتکل 1967 آن است و به کنوانسیون 1954 مربوط به وضعیت افراد بی تاب در سال 2014 و کنوانسیون 1961 در مورد کاهش بی تابعیت در سال 2012 پیوست.

در جدول زیر، تعداد افراد پناهنده و پناهجو را در کشور پارگوئه مشاهده می کنید:

در نمودار زیر توزیع مهاجران را در قاره های مختلف مشاهده می کنید:

با این حال راه پناهندگی برای مهاجرت بسیار راه خطرناکی می باشد. توصیه ما به شما این است که از این روش برای مهاجرت استفاده نکنید. برای مهاجرت به پاراگوئه می توانید با موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت جهت راهنمایی و مشاوره تماس بگیرید.