افراد علاقه مند به پاراگوئه با مطالعه اطلاعات درباره پاراگوئه می توانند اطلاعات لازم درباره این کشور بدست آوردند و اقدام به مهاجرت نمایند. پاراگوئه یکی از کشورهای واقع در آمریکای جنوبی است و معرفی به قلب قاره آمریکا است. این کشور یکی از کشورهای ارزان در منطقه آمریکا برای سفر و مهاجرت است. پاراگوئه دارای جاذبه های فراوان طبیعی است و از آنجا که در گذشته مستعمره اسپانیا بوده از نظر زبان و فرهنگ و حتی مذهب نیز تاثیر بسیاری از این کشور گرفته است. برای شناخت بیشتر پاراگوئه و کسب اطلاعات درباره پاراگوئه مشاورین ما در موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت پیشنهاد می کنند این نگارش را مطالعه کنید.
اطلاعات کلی درباره پاراگوئه
پاراگوئه در مرکز نیمه جنوبی آمریکای جنوبی، در شمال شرقی آرژانتین واقع شده است. همچنین از شمال غربی با بولیوی و از شرق با برزیل همسایه است. پاراگوئه با مساحت 406.750 کیلومتر مربع (157.046 مایل مربع) تقریبا به اندازه ایالت کالیفرنیا بزرگ است. آسونسیون، پایتخت کشور، در شرقی ترین نقطه مرز آرژانتین درست در جنوب مرکز پاراگوئه واقع شده است. این کشور محصور در خشکی است، که این کشور را از کل آمریکای لاتین جدا می کند و می تواند به عنوان یک عیب برای اقتصاد کشور شناخته شود.
شهرهای بزرگی که بنادر رودخانه ای را تأمین می کنند، مانند آسونسیون، ویلتا و انکارناسیون (هر دو در جنوب آسونسیون) به کاهش پیامدهای اقتصادی ناشی از کمبود خط ساحلی کشور کمک می کنند. Ciudad del Este، یک مرکز تجاری در کنار رود Parana، یکی دیگر از شهرهای مهم در شرق پایتخت است. پاراگوئه پس از تحت سلطه بودن اسپانیا و حاکمانی دیکتاتور امروز به عنوان یک کشور مستقل اداره می شود و کشوری در حال رشد و توسعه است. این کشور 7 میلیون نفر جمعیت دارد و مذهب رسمی ندارد.
در جدول زیر اطلاعات کلی درباره پاراگوئه آمده است:
| پارامتر | شرح |
| نام کشور | پاراگوئه |
| جمعیت | 7.1 میلیون نفر |
| زبان رسمی | اسپانیایی، گوارانی |
| همسایه ها | برزیل، آرژانتین و بولیوی |
| پایتخت | آسونسیون |
| واحد پول | گوارانی |
| منطقه زمانی | -4h GMT |
درباره جغرافیای پاراگوئه
پاراگوئه کشوری محصور در خشکی با مساحت 157.047 مایل مربع (406.752 کیلومتر مربع) در آمریکای جنوبی است که توسط برزیل، آرژانتین و بولیوی احاطه شده است. از نظر جغرافیایی پاراگوئه به دو بخش اصلی زیر تقسیم می شود:
- پاراننا شرقی
- چاکوی غربی
چاکو منطقه غیرمسکونی و نیمه خشک، بخش غربی کشور را تشکیل می دهد. مسطح و نابارور، که بیشتر آن توسط جنگل های اسکراب پوشانده شده است و تقریباً %61 درصد از اراضی ملی را شامل می شود اما کمتر از 3% جمعیت در آن است. در مقابل، پاراگوئه شرقی دارای تپه، خاک غنی تر، جنگل های نیمه گرمسیری سرسبز و دشت های چمنزار است. این منطقه کاوشگران اولیه را تحت تأثیر قرار داد و آنها آن را بهشت دوم نامیدند. پایتخت پاراگوئه، Asunción، در رودخانه پاراگوئه در نقطه ای از پاراگوئه شرقی و غربی واقع شده است. این شهر در سال 1537 توسط خوان دو سالازار و اسپینوزا، كاشف اسپانیایی تاسیس شد.
درباره آب و هوای پاراگوئه
آب و هوا در پاراگوئه گرمسیری و نیمه گرمسیری است اما نسبت به جنوب قسمتهای جنوبی کشور معتدل می شود. منطقه Paranena به طور قابل توجهی مرطوب و دارای بارندگی فراوان است که در مقادیر نسبتاً مساوی در طول سال توزیع می شود. در مقابل، منطقه Chaco دارای یک فصل مرطوب و خشک به وضوح قابل تشخیص است. فقدان زهکشی کارآمد، منطقه چاکو را در معرض سیل قرار می دهد. تغییرات دما کم است و بین گرم و مرطوب تا ملایم و مرطوب متغیر است. پاراگوئه در نیمکره جنوبی است و زمستان این کشور با تابستان آمریکای شمالی و بالعکس همسو است.
تابستان پاراگوئه از اکتبر تا آوریل ادامه دارد و فصل گرم است. متوسط اوج روزانه در طول تابستان حدود 35 درجه سانتی گراد است. از ماه می تا سپتامبر، ماه های زمستان، هوا خنک تر است، اما متغییر است. دمای زمستان معمولا در حدود 5 تا 20 درجه سانتی گراد است و جولای معمولا سردترین ماه سال است. بهترین زمان ها برای سفر و مهاجرت به پاراگوئه سپتامبر و دسامبر است.
در نمودار زیر می توانید میزان گردشگر در پاراگوئه را مشاهده کنید:
درباره تاریخ پاراگوئه
پذیرش قانون اساسی پس از 35 سال دیکتاتوری نظامی به رهبری آلفردو استروسنر بازگشت به دولت دموکراتیک بود. تاریخ پاراگوئه تقریبا همیشه درگیر جنگ بوده است، خواه درگیری سیاسی باشد یا در اختلافات مرزی باشد. جنگ اتحاد سه گانه، که از 1865 تا 1870 به طول انجامید، برای پاراگوئه فاجعه بار بود، که در نتیجه بسیاری از قلمرو خود و بیش از دو سوم مردان بالغ خود را از دست داد.
به دنبال هزینه های هولناک جنگ، پاراگوئه بیش از نیم قرن راکد ماند تا اینکه توانست پس از حل و فصل جنگ چاکو که از سال 1932 تا 1935 به طول انجامید به برخی از سرزمین های بولیوی حمله کند و آنها را حفظ کند. حتی پس از آن با پایان یافتن جنگهای مهمی که پاراگوئه در آن شرکت داشت، بی ثباتی دولت هنوز حاکم بود و به استروسنر اجازه داد قدرت را برای بیش از سه دهه به دست بگیرد.
درباره اقتصاد پاراگوئه
اقتصاد پاراگوئه مبتنی بر بازار کار در پاراگوئه است اما یک بخش غیررسمی بزرگ، متشکل از هزاران شرکت کوچک و فروشندگان خیابانی، تحت سلطه آن قرار دارد. اکثر مردم در نتیجه فعالیت های کشاورزی در سطح خانواده خود که به اندازه کافی برای تأمین معاش تولید می شود، می توانند خود را تامین کنند. حتی اگر اقتصاد رسمی در سطوح متوسطی به رشد خود ادامه داده باشد، بیشتر ناظران بین المللی فساد سیاسی، عدم اطمینان در مورد اصلاحات و بدهی های اساسی را علت عدم رشد مثبت می دانند.
- کشاورزی و دامداری عمده فعالیتهای اقتصادی پاراگوئه را تشکیل می دهد.
- از مهمترین محصولات می توان به سویا، گندم، نیشکر، پنبه، ذرت، تنباکو، علاوه بر تنوع زیاد میوه ها و سبزیجات گرمسیری اشاره کرد.
- در دام داری انواع نژاد گاو مانند برهما، نلوره و سنت گرترود و همچنین گوسفند، اسب و سایر حیوانات پرورش داده می شود.
- صنعت این کشور که هنوز در مراحل توسعه است، عمدتا به تولید چوب، روغن، تنباکو، مشتقات یوکا، شکر، منسوجات، گوشت تازه، سیمان و آهک اختصاص دارد.
دولت پاراگوئه
پاراگوئه جمهوری است متشکل از شهر آسونسیون و هفده بخش دیگر که بیشتر به واحدهای محلی اداری موسوم به municipios تقسیم می شوند. قوه مجریه متشکل از رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور است که مستقیماً برای دوره های پنج ساله انتخاب می شوند و یک هیئت وزیران منصوب شده توسط رئیس جمهور است. شاخه قانونگذاری متشکل از سنا و اتاق نمایندگان است که به طور مستقیم برای دوره های پنج ساله انتخاب می شوند. قوه قضاییه از جمله دیوان عالی کشور منصوب می شود. در سال 1991، پاراگوئه انتخاب مستقیم مدیران و شوراهای اداری و شهری را آغاز کرد. زندگی سیاسی معاصر با دیکتاتوری 35 ساله ژنرال آلفردو استروئسنر شکل گرفته است.
استروسنر پس از به دست گرفتن قدرت در کودتای نظامی در سال 1954، با درهم آمیختن حزب حاکم کلرادو، بوروکراسی های دولتی و ارتش، کنترل خود را تضمین کرد. انطباق با حکومت اقتدارگرایانه شخصی وی از طریق ترکیبی از سرکوب وحشیانه حاصل شد. در فوریه 1989، استروسنر با کودتایی به رهبری ژنرال آندرس رودریگز از قدرت برکنار شد. اگرچه رودریگز متحد قدیمی اشتروسنر بود، اما وعده خود را برای هدایت ملت به یک دولت دموکراتیک تر عملی کرد. آزادی مطبوعات، آزادی تشکل ها و سایر حقوق اساسی به رسمیت شناخته شده است و مقامات غیرنظامی از طریق انتخابات آزاد منصوب شده اند. با این حال، حزب کلرادو همچنان به شدت ریشه دوانده است و بسیاری از متحدان و مقامات عالی استروسنر هنوز در پست های عالی دولتی و حزبی هستند.
حقایقی درباره پاراگوئه
در لیست زیر اطلاعات جالبی درباره پاراگوئه ارائه شده است:
- علاوه بر اسپانیایی، پاراگوئه یک زبان رسمی دوم، گوارانی دارد. تقریبا همه در کشور با این زبان صحبت می کنند یا می فهمند و بیشتر مردم با زبان اسپانیایی و گوارانی مخلوط صحبت می کنند.
- منطقه چاکو به همراه جنگل آمازون، پاتاگونیا و صحرای آتاکاما یکی از سخت ترین مناطق برای زندگی در آمریکای جنوبی است.
- دو غذای سنتی پاراگوئه چیپاس (چیپس بیسکوییت پنیری) و سوپا (نان ذرت با مخلفات) پاراگوئه است.
- در پاراگوئه به دلیل گرمای آب و هوا، چای به صورت سرد و یخ زده سرو می شود.
- 2% تاجیکستان از دریاچه می باشد.
- ارز رسمی در پاراگوئه گوارانی نامیده می شود و دارای ارزش پایینی در جهان است.
- پاراگوئه طولانی ترین رژیم دیکتاتوری را در آمریکای جنوبی داشته است. بین سال های 1954 و 1989 آلفردو استروئسنر به عنوان یک دیکتاتور قدرت را در دست داشت.
- در دهه 1800 پاراگوئه یکی از پیشرفته ترین و ثروتمندترین کشورها در آمریکای جنوبی بود.
- فوتبال در پاراگوئه محبوب ترین ورزش است.
- چنگ موسیقی سنتی پاراگوئه است که در اصل از اسپانیا و پرتغال آمده است.
امیدواریم در این مقاله که توسط همکاران ما در موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت ارائه شد درباره پاراگوئه اطلاعات لازم و جالب در اختیار شما قرار گرفته باشد. برای شناخت راه های مهاجرت به پاراگوئه و اطلاع از شرایط ویزای توریستی پاراگوئه و دیگر مطالب درباره پاراگوئه می توانید از همین سایت مطالب را جستجو کنید.
